Facebok Sayfamızı Beğenir misiniz?

Search

Ücretsiz izin uygulamasının işçilerin kıdem tazminatı ve yıllık ücretli izin haklarına etkisi

Yıllık ücretli izin hak edilmesi için bir işverene bağlı farklı veya bir tek işyerinde bir sene çalışmış olmak gerekmektedir. Bu çalışma süresi sonrasında en az 14 gün yıllık izin verilmesi gerekmektedir. Daha kıdemli çalışanlar için bu yıllık izin süreleri artmaktadır.

Yıllık ücretli izin kavramı dışında günümüzde yaşadığımız ekonomik krizden dolayı bazı firmalar çalışanlarına ücretsiz izin vermektedirler. Esas itibariyle bizim iş kanunumuzda ücretsiz izin gibi bir uygulama bulunmamaktadır. Ücretsiz izin sadece yolda geçirilebilecek süreler için işçi tarafından bir istekte bulunulursa dört gün süre ile ücretsiz izin verilir. Ücretsiz izin uygulaması kanun maddelerinden çok içtihatlardan oluşmuş bir kavramdır.

Bu içtihada göre yıllık ücretsiz izin uygulamasında işçinin rızası aranmalıdır. Ücretsiz izni kısa çalışma ile karıştıranlar olmaktadır. Fakat burada kısa çalışma ve kısa çalışma ödeneği uygulamasında işçinin rızasından çok işverene tanınmış bir haktır. Bu uygulamalar arasındaki farkı işkurun vermiş olduğu kısa çalışma ödeneğinden de anlayabiliriz. Ücretsiz izin uygulamasında işkurun herhangi bir ödeme yapmamaktadır.

Ücretsiz izin uygulamasında öne çıkan önemli bir unsur bu uygulamanın işçi tarafından kabul edilmiş olması gereğidir Şayet işçi bunu kabul etmese burada yapılan uygulama işverenin işçileri işten çıkartmış olması demek oluyor. Ücretsiz izin sonrasında da işçiye tekrar işe alınacağı vaadi verilmiş fakat işçi çalıştırılmaya başlanılmamışsa işçi, iş sözleşmesini haklı nedenle feshetme hakkına sahiptir.

Yıllık izin bakımından çalışışmış gibi sayılacak süreler iş kanununun 55. maddesinde yer almıştır. Bunlar;

Yıllık izin bakımından çalışılmış gibi sayılan haller;

MADDE 55 – Aşağıdaki süreler yıllık ücretli izin hakkının hesabında çalışılmış gibi sayılır:
a) İşçinin uğradığı kaza veya tutulduğu hastalıktan ötürü işine gidemediği günler (Ancak, 25 inci maddenin (I) numaralı bendinin (b) alt bendinde öngörülen süreden fazlası sayılmaz.).
b) Kadın işçilerin 74 üncü madde gereğince doğumdan önce ve sonra çalıştırılmadıkları günler.
c) İşçinin muvazzaf askerlik hizmeti dışında manevra veya herhangi bir kanundan dolayı ödevlendirilmesi sırasında işine gidemediği günler (Bu sürenin yılda 90 günden fazlası sayılmaz.).
d) Çalışmakta olduğu işyerinde zorlayıcı sebepler yüzünden işin aralıksız bir haftadan çok tatil edilmesi sonucu olarak işçinin çalışmadan geçirdiği zamanın onbeş günü (işçinin yeniden işe başlaması şartıyla).
e) 66 ncı maddede sözü geçen zamanlar.
f) Hafta tatili, ulusal bayram, genel tatil günleri.
g) 3153 sayılı Kanuna dayanılarak çıkarılan tüzüğe göre röntgen muayenehanelerinde çalışanlara pazardan başka verilmesi gereken yarım günlük izinler.
h) İşçilerin arabuluculuk toplantılarına katılmaları, hakem kurullarında bulunmaları, bu kurullarda işçi temsilciliği görevlerini yapmaları, çalışma hayatı ile ilgili mevzuata göre kurulan meclis, kurul, komisyon ve toplantılara yahut işçilik konuları ile ilgili uluslararası kuruluşların konferans, kongre veya kurullarına işçi veya sendika temsilcisi olarak katılması sebebiyle işlerine devam edemedikleri günler.
ı) İşçilerin evlenmelerinde üç güne kadar, ana veya babalarının, eşlerinin, kardeş veya çocuklarının ölümünde üç güne kadar verilecek izinler.
j) İşveren tarafından verilen diğer izinler ile 65 inci maddedeki kısa çalışma süreleri.
k) Bu Kanunun uygulanması sonucu olarak işçiye verilmiş bulunan yıllık ücretli izin süresi.

Yukarıda sayılan nedenler arasında ücretsiz izin uygulaması yer almadığından dolayı işçilerin ücretsiz izinde geçirdikleri süreler kıdem tazminatı ile yıllık ücretli izin için geçerli hizmet sürelerinden sayılmamaktadır.

Gelen arama terimleri:

  • ücretsiz izin uygulaması

One Comment

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *